In Zijn arm de lammeren
In Zijn arm de lammeren is een roman van Cornelius Lambregtse. De oôdpersoôn is 't vierjarige guus Fransje Weststrate. Het boek speelt z'n eihe of in een durp op Zuud-Beveland (Reimerswaol), weerschienlek Rilland. Ut boek is in 't Ollans eschreve, mar d'r komt vee Zeêuws in voo.
Het boek is lôvend ontvangen, ok in bevindelijk grifformeerde kringen en verscheie keren herdrukt. In 2006 verscheên d'n 12e druk.
Cornelius Lambregtse portretteert in In Zijn arm de lammeren de bevindelijk grifformeerde op Zuud-Beveland. Ie doet dat vanuut het gezichspunt van Fransje, die onbevange over geêstelijke zaken praot. Poete, à jie nae den emel gaet, neem je mien dan ok mee op jen ermen? En zu' je me dan goed vastouwen, dà 'k nie vale? Of een andere keer: Poete, ist er vee snièuw in den emel? Fransje sturft al op vierjaerige leeftied.
Voorin het boek is om die reden de volgende tekst opgenomen: In precious memory of my only son Calvin John, who at the age of three years and 7 months had finished his earthly sojourn, and on the day of his departure said: I am going home to Jesus. Don't cry, Daddy.
Fragment[bewerk | brontekst bewerken]
Vader, Poete, guust! roept Fransje. Kiek es oen òòp centen à'k ae! En 'k ae ok een groaten dubbel van de vrouwe van Kees de Visser ekregen! Hij rammelt het busje geld op en neer onder Moeders neus. Allen kijken het opgewonden kereltje aan. Zijn wangen zijn koud en rood van de frisse buitenlucht. En hij heeft een natte neus. Dag Fransje, zegt Moeder, terwijl ze met haar grijze neusdoek zijn neus afveegt. Bèzoa, ei jie zòvee centen ehad? En oe moeë bî je noe toch wè nie? Vader zegt: Zoa, groate knecht! Ei je 't nae je zin ehad? En ei je varre elòpen? Hij gedoogt anders geen laatkomers aan tafel, maar voor deze keer ziet hij het door de vingers.
Wantje en Kees zijn ondertussen ook binnen gekomen, en die zijn al even luidruchtig als Fransje. Maar Moeder zegt: Julder motten dakent ales mae es vertellen, oor. Noe ièst je anden wassen en gaen eten. Toe, Meria, gae jie es even mee naer achter mie Fransje, en was 'n es goed. Maar Fransje moet eerst nog eens vertellen dat hij een grote dubbel van de vrouwe van Kees de Visser gekregen heeft. Niemand schijnt hem echter te begrijpen, behalve Wantje. Die zegt: Toe, joan, dat is gin dubbeltje, dat is een kwartje! En tegen de anderen: Ie alliènig ei een kwartje van dat wuuf ehad. Er spreekt jaloezie uit haar stem. Maar Moeder korrigeert haar en zegt: Allee, wat is dat noe! Kun jie gin vrouwe zaen? Toch moeten de anderen lachen om zijn eigengevonden naam voor een hem onbekend geldstuk.
Trivia[bewerk | brontekst bewerken]
- Deu de Evanhelische Omroep is in 1982 een oorspel van het boek emaekt.