Ellesdiek

Liggienge

Kerkje van Ellesdiek

Ellesdiek (Nederlands: Ellewoutsdijk) is een durpsje in de Zak van Zuud-Beveland in de provicie Zeêland. Tot an 1 januarie 1970 was Ellesdiek een zelfstandihe gemeênte, daarna wir't'n onderdeel van de nieuwevormde gemeênte Bossele. Het dorp is mie 380 inweuners (2023) de kleinste plekke van de gemeênte.

't Durp is elegen an de Westerschelde, op het meest zuudelijke puntje van Zuud-Beveland. An d'n Schelde bevind zich 'n jachtaoven, een getieaoven die bij eb droogvalt. Ten zuuden van 't durp lig ut veurmaelig fort uut 1837. Dit fort diende ooit als verdediging van de Schelde. Tegenwoordig is't eigendom van Natuurmonumenten.

Bekend ist durp tehenwoordig van 't Kerkje van Ellesdiek, wat een centrum wil weze voe levensbeschouwing, cultuur en vriendschap. 't Kerkje is evestigd in de voormalige Nederlands Hervormde Kerke van Ellesdiek. Nae a deze kerke fuseerde'n en het kerkgebouw leeg kwam te staen, wier de stichting opericht en kocht het leegstaende gebouw om d'r activiteiten in te organiseren en zôdoende ok de publieke functie van het gebouw te kunne bewaeren voe het durp. 't Kerkje drieft op vriewilligers.

In 2011 wier ier de Zeêuwse Riempjesroute 'eopend. Een vòbeeld van een riempje langs de route: Witte vazen in het groen. Wat stae die vazen ier te doen? Te drômen van de bômen. Te staeren naè de blaeren. Waèrom en waètoe? Ze stae ier te staen. Net as jie noe.

Stikje int dialect van Ellesdiek

Fragment uit 'Cobie, een verhaal uut 1953, het jaer van de waetersnoad':

Me ware die maendagochend goed voorbereid op schoole. Di zoue een paer evacueetjes uut Schouwen bie oans in de klasse komme. ‘Me motte zurge da ze d’r eigen een bitje op d’r gemak voele', ao de meêster 'ezeid, 'wan het is di nog vee erger ‘ewist as bie oans, di bin eêl vee mènsen verdronke.’ En ik vond het ier a zò erg. Toch was de kern van oans durp droôge ‘ebleve en dat kwam omda 't durp zò oôge lag. ‘Ze waere vroeger zò gek nog nie’, zei m’n vaoder, toen a ‘t waeter nie vadder kwam as de regenbak vlak achter oans uus. Oanze boôgerd en ‘t of stoenge wè onder waeter en de oenders en mien kernientje waere aollemille verdronke. M’n moeder ao dat kleine drôge stikje rond de kerke net de ark van Noach ‘evonde, omda ‘t in de straete krioelden van de mènsen en de beêsten, die a op tied ‘ered waere. Mè m'n kernientje nie… 's Aevens op bèdde stelden ik m’n eigen voor, oe a ‘t waeter binnen ‘edronge was in z’n kotje en da ‘t gin kant mi op kon. En dan kon ‘k nie slaepe.

Zie ok

• Westerscheldetunnel - de noôrdelike ingang lig bie Ellesdiek

Lienks nae buten

• Plaatsengids
• AlleCijfers

• 
  Boerderieje an de Hellewoudstraat
• 
  'Aeventje an de Schelde
• 
  Fort Ellesdiek
• 
  Informaotiebord