Naar inhoud springen

Sluuskille

Uut Wikipedia
(Deurverwezen vanaf Sluuskil)
Liggienge
Kerke van Sluuskille
Boerderieje an de Kruusweg in 1978

Sluuskille (Nederlands: Sluiskil) is een plekke in de gemeênte Terneuzen an het Kanaol van Gent nae Terneuzen. Het durp ao 2.280 inweuners (2023). In 1929 wier 'ier de Compagnie Neérlandaise de l'Azote op'ericht, 't tehenwoordige Yagra Sluiskil bv. De Roômse kerke van Sluuskille is de Heilige Antonius van Paduakerke. Bie de verbreejing van 't kanaol in de jaeren '60 is een stik van 't durp verdwene, in't kanaol 'evallen zehhen ze op Sluuskille. In 2012 wor druk 'ewerkt an de nieuwe Sluuskiltunnel, die de oôverlast van de brugge over 't kanaol mo verminder'n.

Het vervoer van kooks van de fabriek op Sluuskille nao Belg'n en Frankriek mee de trein was noga de moeite werd. Vóó 1914 aod'n ze bii Sluuskille al's geprombeerd 'n staolfabriek te bouw'n. Mao, deu dien oorlog ei-t-ie nóóit gewérkt, en 't wier een rewiene. Mao de kooksfabriek ei vee veranderd. Dao gieng'n êél was boerenèrrebeij'rs op de kooks wèrk'n en daodeu most'n de boeren óók mêêr gaon betaol'n. Laoter is dao nog d'n Azoot bügekomm'n (Comp. Neerlandaise de l'Azote), en dan reéj'n d'r ééle trein'n pieriet en zóó.

Nie varde van Sluuskille lei de Koeischorre, weer-a vee om te doewe is.

Sluuskilse volkslied

[bewerk | brontekst bewerken]

‘k zien ut kanaol waor de schepen voorbiegaon

en waorin het water nooit rust.

‘k zien er de slepers die wolken uutbraken

van rook die je uuzekens kust.

‘k denk aan de baren, zo grillig van vurm

als de wind ze komt striemen bie zuudwestersturm.

A bin joe maor een klien vlekjen

Sluuskil mien geboorteplekjen,

van joe ou ik het meest,

aon joe wied ik dit lied

vergeten, vergeten dat doen ik joe nie.

‘k zien er de uusjes van t' ouwe gedeelte

blank onder de zomerzon staon.

De ekjes geverfd en geschuurd steeds de stoepen

en schouwen waor pluumen uut slaon.

Dien heerlijke gracht die ut doormidden sniedt

en die heerlijke geuren in de bamistied.

‘k zien er je kerkje da stil en bescheiden

zun torentje plant in de lucht.

Ook tevens ut klooster waor onz' erders weunen

die over joe waken, gehucht.

Ut gasthuis waor iedere zuster vol plicht

ut leed en ut lieden der zieken verlicht.

A zan ik voorgoed eens de wereld in trekken

en naar vreemde oorden toe gaon.

Ut beeld van mien durpke zal er nie verbleken,

maor fris in mien geest bluuven staon.

Ut plekje waor an ik eens ut levenslicht zag,

da zaon ik aon denken bie dag en bie nacht.

Geboôr'n in Sluiskil

[bewerk | brontekst bewerken]

Overleé'n in Sluiskil

[bewerk | brontekst bewerken]

Lienks nae buten

[bewerk | brontekst bewerken]