Hertogin Hedwigepolder
De Hertogin Hedwigepolder is 'n polder in 't meêst oôsteleke deel van Zeêuws-Vlaonderen. D'n polder, die deels ok in België liet is nationaol bekend 'eworren omdat um wellicht onger waeter 'ezet wor. 't onger waeter zette van hoeie landbouwgrond stuur vee Zeêuwen tegen de borste.
De naom verwiest nao Hedwige de Ligne (1877-1938), Hertogin van Aerenberg, vrouwe van Engelbert IX Hertog van Aerenberg (1872-1949), een kleinzeuen van Prosper Lodewijk van Aerenberg. De oppervlakte van 't Nederlandse deel bedraogt 2,99 km². De straoten in de polder draoge de naom'n van de hertog en hertogin en d'r guus (Engelbert, Erik en Lydia). De polder is op zeê veroverd in 1907 en is de leste polder in oôstelek Zeêuws-Vlaonderen
Anno 2012 bestit d'r nog aoltied een patstelling over de toekomst van de polder in de Nederlandse poletiek. Belhië wil dat d'r ontpolderd wor. De polder grens an het Verdronke land van Saeftinghe.
Gedichte over d'n polder
[bewerk | brontekst bewerken]Zô blienkend en vette dà netgeploegd land
De veuren zô rechte, ‘t land netjes aan kant
Zô verre a je kan kieken dà môoie patrôôn
Zeeuwse klei, êêl bizonder en toch zô gewôôn
-
‘k Zien dad êêl gèrren, die blienkende klei
Wà zà dao wêê groeien, ‘t volgend jaor in de mei
Bêêten of tèrve of èrpels of vlas
Of wor het soms een êêl ander hewas
-
Komm’n d’r bômen, een kréke meschien
‘k En pas bie da land vremde kèrels gezien
Z’aoden papieren en ze gebaorden êêl brêêd
Jao, ‘t is gedaon mêê zô’n polder vôô da je ‘t weet
-
Noe blienkt er die klei nog, da Zeeuws vette goud
Waorop al die jaoren zôô vêê wier verbouwd
‘t Is nie mêê rendaobel, zô wordt er gezeid
Naotuur, recreaotie is ‘t nieuwe beleid.
-
Maor à klei verandert in “nieuwe naotuur”
Mêê ruumte vôô grutto’s, ooievaor, tureluur
Mêê vievers en kreken, mêê bos en moeras
‘t Wor nooit mêêr die polder zô à tie ooit was.
-
Gêên terve, gêên gèste, gêên bêêten, gêên vlas
Maor een bungalowpark bie een waoterplas.
‘k Ben nie ouwerwets, ôôr, ‘k ben zelfs progressief
Moa die klei die verdwient, dà kom toch aon ’t lief.
-
Wan nerges in de wèreld in ‘t laote licht van de zonne
Zie je zô’n vette klei, ooit uut waoter gewonnen
De ruumte van Zêêland, mêê die veuren zôô rechte
Vraogt om goeie besluiten, bespaor ons de slechte.