Frans Naerebout
Frans Naerebout (Ter Veere, 30 auhustus 1748 - Goes, 29 auhustus 1818) was een vermaerde loôze en mènsenredder.
Woestduyn[bewerk | brontekst bewerken]
Naerebout wier geboren in een aerem vissersgezin en voer als visser en loôze voo de Zeêuwse kust. Um wier beroemd toe-a op 24 en 25 juli 1779 het fregatschip Woestduyn nie Vlissienge op een zandbank voer. Toe-a een reddingsvaertuug van de Vereenigde Oostindische Compagnie nie uut woe vaere deu de sturm, voer Naerebout mee um z'n broer Jacob en zes aore Vlissiengers nae de Woestduyn. Mee gevaer voo eihen leve wisten ze 71 van de ruum 'onderd opvaerenden vant schip te redden, tot het opkommend tieje udder noodzaekte vromme te keren. De 'arde wind wakkerde an tot een sturm en Naerebout hao groôte moeite z'n makkers te bewegen toet een twidde tocht. Toch voere ulder in de naemiddag uut en wiste ok de overebleven zestien opvaerenden veilig an wal te kriegen.
Aore 'eldendaeden[bewerk | brontekst bewerken]
In 1781 kreeg Naerebout een anstelling om loôsdiensten te verrichten. In 1783 kwam um in dienst van de "Oostindischen Maatschappij ter Kamer Zeeland". In 1788 wist um het voo de kust van Waschappel de Zuiderburg te bereiken en nae Plymouth te loôzen. In 1795 brocht um de Voorland butengaets, maar most toet an Kaep de Goeie Hoop meevaeren. In 1804 was um één van de loôsen die de vloot onger leiding van Carel Hendrik Ver Huell van Texel naar Boulogne wist te briengen.
't Leste van z'n leêven[bewerk | brontekst bewerken]
Vanof 1804 ging het slecht mee Naerebout. De economie was inestort en ie kreeg gin inkommen meer. Mee ingang van 1 maerte 1807 wier um benoemd tot lichtwachter van een nieuwe vuurbaak in de Oôst-Bevelandpolder bie Goes. Laeer werd um ok nog haevenmeêster van het Goese Sas bie Wulleminadurp.
Naerebout wier op 3 september 1818 begraeven in de Groôte of Maria Magdalena Kerke in Goes. De begraefenis wier verzurgd deu het Goese departement van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen en ging mee vee eerbetoon gepaerd.
Naegedachtenis[bewerk | brontekst bewerken]
In de Grôte of Maria Magdalenakerke in Goes 'erinneren tweê stenen an Naerebout. An de noordkante ligt het graf mee de grafsteên, weerop de tekst "Hier rust Frans Naerebout" en het koperen plaetje van de doôdskist weerop stit "Frans Naerebout, overleden den 29 augustus 1818, oud 70 jaren". An de zuudkante is laeter nog een gedenksteên opgericht deu het Goese departement van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen.
Op 9 auhustus 1919 wier op de 'oek van Boulevard Bankert en de Coosje Buskenstraat in Vlissienge een zandsteên standbeêld onthuld, vervaerdigd deu A.G. van Lom. In november 1944 wier 't zwaer beschaedigd. Op 5 juli 1952 wier op het Bellamypark in Vlissienge een nieuw standbeêld ontuld. Op de sokkel stit: "Frans Naerebout 1748-1818 / Moedig redder van schipbreukelingen / onverschrokken loods / Woestduyn 1779 / Zuiderburg 1788 / Voorland 1795".
Op 29 auhustus 2005 is an 't Goese Sas, naebie de plekke weer Naerebout jaerenlang lichtwachter was, een nieuw monument ontuld. Het is een ronde steên weerin stit gegraoveerd: "Dat immer hoog in eere houdt den onverschrokken Naerebout", een citaot uut het Zeêuws volkslied.
Externe verwieziengen[bewerk | brontekst bewerken]
Literature[bewerk | brontekst bewerken]
- Frank de Klerk, De Goese jaren van Frans Naerebout, Goes, 2005