Op Bresjes
Op Bresjes is 't durpsblad van Bresjes wa-a tweêwekelijks verschient. Het verschient sins 22 meie 1999. Je mo-j eihe d'r op abbonere, mar voo een krante voo zo'n klein gebied eit 't een eêlen oôp abbonnee's.
Sakke en Arjaon[bewerk | brontekst bewerken]
Bekende columnis'en van Op Bresjes bin Sakke en Arjaon. Ieronger een vobeeld van zulke columns:
Hoej’ndag Arjaon, 03-11-2012[bewerk | brontekst bewerken]
Ik weet nie waor ‘t an ligt? De wintertied en de langere aovund’n of ‘t vall’n van de blaodjes? Mao inêêns liekt alles zôô anders. De natuur en de bêêst’n, dao mèrk je nog nie zôô veel an, mao ‘t bin vooral de mènsen die al inêêns toch een brokke van slag zin. Vooral an Jaone kun je dâ mèrk’n, die aol van alles deu mekaore. Normaol zou je je n’eig’n dan ongerust maok’n. Z’is d’overgang toch al een stuitje gepasseerd en zou je aost gaon dienk’n dâ ze wâ begint te mankeer’n. Allêên bie Jaone moe je dao nie bange vôô zin. Die è’t dâ wel mêêr in dezen tied van ‘t jaor. Misschien kom’t ook wel omdâ ze, noe â ‘t wâ vroeger donker is, eur eih’n wâ lôôpt te zoek’n. M’n wintersokk’n die brei ze altied al eind augustus op de camping, allêên weet ik nie of ‘k die wel durf an te doen nao de voetbal. Bresjes speel in zwart-wit tenue, mao die sokk’n èn alle kleur’n van de regenboge. Op de leste camping waor’n d’r ook een paor van die vrouwtjes an het wildbrei’n en daor is ze bie gaon zitt’n. De zèlf gemaokte kerstkaort’n ligg’n ook â klaor, geschreven en wel. ‘t Is omdat er nog gêên kerstzegels zin, anders aon z’al op de busse gekund. Toen ze van de weke eur eih’n en daomee h’liekertied ook mie, wâ liep te verveel’n zei ik: “Gao voo mien part es nao Terneuz’n, je wou toch nog een andere bril èn vôôdâ de zurgverzekering weer omhôôge gaot”. Ze vond dâ bliek’lijk nog nie zôô’n zot idee en zie nao Terneuz’n. Noe kan ik nie zegg’n dâ ze dao vele van opgeknapt is. Om te beginn’n is ze â zonder bril thûûsgekomm’n. Te diere vond ze. Ze ao gedocht dâ ze zôô’n bril naogenoeg graotis meekreeg, mao dâ bliekt in de praktijk toch hans anders ûût te pakk’n. En sindsdien zit ze’n êêle aovund’n nie anders as folders deu te kiek’n en inschriefformulieren in te vull’n. En af en toe hôôr ik ze dan wâ in eur eih’n praot’n: “Oe is ‘t toch mogelijk. Dat dâ nog zôô lange gao dûûr’n. Wâ gaot dâ wê nie kost’n.” Ik dus dienk’n dâ ze naor een goej’kôôpere ziektekostenverzekering zat te kiek’n, tot dâ’k er inêêns hôôr’nde zegg’n: “D’r blûûv’n d’r dus mao drieje over en a je dao bie zit è je kans dâ je wor’ûûtgekozen.” Omdâ ze de leste kêêr bie Boer zoekt vrouw weer nie van de tillevisie was weg te slaon, docht ik inêêns: ”‘t Gao gêên waor zin éé, die gaot er eih’n ook opgeven.” Toen z’ even laoter de waste van d’n draod was gaon aol’n èn ik vlug stiekum even gekeek’n. ‘t Viel gelukkig nogal mee. Maor êên dieng weet ik wel. Ze zâ toch echt an een ander bril moet’n. D’r lag inderdaod een inschriefformulier op taofel, netjes ingevuld, ondertekend en mee d’n êênigste foto waor â ze een kêêr mee d’r mond dicht op staot d’r bie. Toen ze nao Terneuzen was, è ze daor een affiche zien ‘ang’n. En daor stoeng op: Boor zoekt vrouw.
Allêê, de hroet’n weer éé.
Sakke
Beste Sakke, 17-11-2012[bewerk | brontekst bewerken]
Sint’rklaojs stap va’middag van board van jin van onze kott’rs. M’sschiens haon’k wè’ kji’ hoan kiek’n, wan’ da’s a jil lank heleej’n. In de tied da’ Will’m Kost’r of Bram ‘Eijboer nog op da’ pèrd zat was ‘k mjistal wè van de partij. ‘k Weet nog da’ Sint’rklaojs in die tied oek wè ‘n kji’ mie de bwoat meekwam in plekke van bie ‘n viss’rman. Saom’n mie zwarte piet stoeng’n ze dan van ‘alv’rwege de Schelde a op ‘t voa’dek te zwaoi’n. Die kleine joeng’rs an de kant vansèf fanaotiek t’rugzwaoi’n eeh, dan kun je behriep’n. ‘t Schwoane van die tied vonn’k altied da’ sint’rklaos toen pas behon. Dao’ bedoel ‘k mee da’ je pas vanaf dien dag sukelaodelett’rs, suuk’rhoed en marsepein in de wienk’ls zag ligg’n en nie’, zwoas de leste jaor’n ‘t heval is, vanaf all’f auhustus. Vint a je dan a behint mie sukelaodelatt’rs ‘t eet’n, dan kun je d’r an’t ende van noavemb’r hjin mji’ zien. Saore è dao’ altied ‘n ‘andje van. Je weet da’ ze hèrr’n snoept, dus bie ons is ‘t altied a vroeg in ‘t jaor sint’rklaojs en ze slao dan oek altied flienk in, bange a z’is da’ de wienk’ls a vroeg deu’ udd’r voarraod jin zien. Noe za’ hie oek wè behruup’n da’k m’n eigh’n af en toe onpass’l’k freet’n an al da’ spul. Zeek’r bie wèrr’m weer. “Neem t’r nog mao’ jinne wor Arjaon”, zeg Saore dan en schuuf nog maor ‘n kji’ ‘n sukelaodelett’r naom me, “anders smelt’n ze.” En dan bestaot de kans da’ ze’n paor daogh’n laot’r teegh’n me zegt da’k anhekomm’n zien. Da’s aord’g eeh? ‘t Is dus nie’ aljinn’g da’k Sint’rklaojs wee’ ‘n kji’wil zien zaot’rdag, mao’ oek voa’ m’n eigh’n, wan’ dan kom ‘k na al da’ hesnoep nog ‘n bitje a wa’ bewegieng due’ acht’r Sint’rklaojs an te sjokk’n. Zien’k joe daor oek?
De nèst’gheid eeh,
Arjaon