Flakkees volkslied

Hieronger wor 't volkslied van Goereê-Overflakkeê weer'eve:

1e couplet

Flakkee is un eiland en 't waeter is brêêd.

Wie d'r weunt, ken d'r wel over praete.

Het liekt ongelokkig mar zonger de bôôt,

Ken j'ons eiland onmeuglik verlaete.

Mar ik gloave, dat juust deur dat waeter zô wied,

Waar j'op plekken niet over ken kieke,

Hier un volkje weunt met un eigen idee,

Tussen gorzen in slikken in dieken.

Kom saem gezonge van 't mooie Flakkee,

Waar m'n wete van zwêête en zwoege.

Mar al motte me sjouwe, me binne tevree,

Bie twiejen, bie 't oesten in ploegen.

Want van ons ken je lêêre, hoe deur erbeid en kracht,

De beste vrucht as un zegen je wacht,

Want van ons ken je lêêre, hoe deur erbeid en kracht,

De beste vrucht as un zegen je wacht.

As de zunne in 't Oosten de wolken kleurt,

Dan stae m'n hier klaer op den akker.

M'n haal een schoft in de kluten gesjouwd,

In dan wordt er een stadsmens pas wakker.

Mar komt in de zeumer es an op Flakkee,

In kuiert es over de velden,

Dan zie je pas goed, wat een boer hier bereikt,

Hie wint vruchten, zoô zie je zelden.

En as op den aevend het werk is gedaen,

Dan gaemen gezellig staen praete.

Mit een dampende pupe în een doôze tebak,

Op de kaoie, de heule of de straete.

Daer wordt wat verhandeld, daer hoor je wat an,

Daer stae je echt voor je genoegen,

Dan lache m'n smaekelijk in verzaemle weer moêd,

Voor den volgende dag om te zwoege.