Zesdaegse Oôrlog: verschil tussen versies

Uut Wikipedia
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Ouddorp (Overleg | biedraegen)
Ouddorp (Overleg | biedraegen)
Rehel 15: Rehel 15:


==De oôrlog==
==De oôrlog==
De Israëlische aanval op Egypte<ref>Noot: Israël beschouwde de oorlog als een preventieve aanval, een standpunt dat niet universeel werd gedeeld. Egypte en Syrië en hun bondgenoten zagen de aanval als een daad van agressie.</ref> begon met de vernietiging van de [[Egyptische luchtmacht]]. Dat was ruimschoots de grootste en modernste van alle Arabische luchtmachten, met 385 vliegtuigen, allemaal van Russische makelij en relatief nieuw. Egypte beschikte onder andere over 45 [[Tupolev Tu-16]] Badger middelgrote [[bommenwerper]]s. Op 5 juni 7:45 verliet de Israëlische luchtmacht het Israëlische luchtruim, met achterlating van hooguit een handvol [[straaljager]]s, op weg naar een massale aanval op Egyptische vliegvelden.
De Israëlische anval op Ehypte<ref>Noot: Israël beschouwde de oorlog als een preventieve aanval, een standpunt dat niet universeel werd gedeeld. Egypte en Syrië en hun bondgenoten zagen de aanval als een daad van agressie.</ref> behon mee de vernietiging van de Ehyptische luchtmacht. Dat was ruumschoôts de grooôste en modernste van aolle Araobische luchtmachten, mee 385 vliegtuugen, aomè van Russische maekelieje en rilletief nieuw. Ehypte ao onger aore 45 [[Tupolev Tu-16]] [[bommenwerper]]s. Op 5 juni 7:45 verliet de Israëlische luchtmacht het Israëlische luchtruum, mee achterlaeting van oôguut een andvol [[straeljaeger]]s, op weg nae een massaole anval op Ehyptische vliegvel'n.


De Egyptische afweer was bijzonder mager omdat geen enkel vliegveld voorzien was van bunkers sterk genoeg om de Egyptische militaire vliegtuigen te beschermen. Dit gold zeker voor de vooruitgeschoven posten in de Sinaï. De Israëlische bombardementen richtten zich zowel op de vliegtuigen zelf, als op de landingsbanen, zodat deze onbruikbaar werden. Onbeschadigde Egyptische vliegtuigen konden daardoor niet opstijgen en bleven een gemakkelijk doelwit voor de volgende golf bombardementen. Vrijwel de gehele Egyptische luchtmacht werd op de grond vernietigd, tegenover minimale Israëlische verliezen. Gedurende de rest van de oorlog was Israël verzekerd van overmacht in de lucht.
De Ehyptische ofweer was biezonder maeger omdat gin ienkel vliegveld voorzieje was van bunkers. Dit gold zeker de vooruuteschoven pos'n in de Sinaï. De Israëlische bombardemen'n richtten z'n eihe zowè op de vliegtuugen, as op de landingsbaen'n, zodat dizze onbruukbaer wiere. Onbeschaedigde Ehyptische vliegtuugen konne deerdeu nie opstijgen en bleven een makkelijk doelwit de voggende golf bombardement'n. Naebie de èle Ehyptische luchtmacht wier op de hrond vernìetigd, tehenover minimaole Israëlische verlierzen. De rest van de oôrlog was Israël verzekerd van overmacht in de locht.


De Israëlische lehers trokken saeme bie de hrens mee Ehypte. Het betrof 3 divisies. De Ehyptische strijdkrach'n omvatten 7 divisies. Alles bie mekaere beschikte Ehypte over 100.000 troepen en 1000 tanks in de Sinaï, an'evuld mee stikken artilleriegeschut.
De Israëlische strijdkrachten trokken samen bij de grens met Egypte. Het betrof 3 divisies bestaande uit 9 [[brigade]]s waarvan 5 met tanks en pantserwagens, daarnaast nog 3 reservebrigades. De Egyptische strijdkrachten omvatten 7 divisies, waarvan 5 infanterie- en 2 tankdivisies. Vier infanteriedivisies bevonden zich dicht bij de Egyptisch-Israëlische grens in de Sinaï, een infanteriedivisie en een tankdivisie in het centrale deel van de Sinaï en een tweede tankdivisie lag in het westen van het schiereiland. Daarnaast was er nog een versterkte brigade (met 200 tanks) onder commando van [[kolonel Shazly]] gelegerd in zuidelijk Sinaï met de orders [[Eilat]] te omsingelen in geval van een oorlog. Alles bij elkaar beschikte Egypte over 100.000 troepen en 1000 tanks in de Sinaï, aangevuld met stukken artilleriegeschut. Deze opstelling was gebaseerd op Sovjet-Russische doctrine, waarin gepantserde voertuigen op [[strategische diepte]] een regelbare verdedigingslinie vormen terwijl infanteristen aan de grens vechten.


De noordelijkste Israëlische divisie, bestaand uit drie brigades en onder commando van tankcommandant [[Israël Tal]] vorderde langzaam door de [[Gazastrook]] en [[El Arish]], zonder al te veel tegenstand. De centrale divisie ([[Avraham Yoffe]]) en de zuidelijke divisie ([[Ariel Sharon]]) stuitten daarentegen op zware verdediging in het gebied van [[Abu-Ageila]]-[[Kusseima]]. De Egyptische strijdkrachten aldaar omvatten een infanteriedivisie (de 2e), een bataljon antitankeenheden en een regiment tanks.
De noordelekste Israëlische divisie, bestaonde uut drie brigaodes en onger commando van tankcommandant [[Israël Tal]] vorderde langzaem deu de [[Gazastrook]] en [[El Arish]], zonger al te vee tegenstand. De centraole divisie ([[Avraham Yoffe]]) en de zuujeleke divisie ([[Ariel Sharon]]) kwamme op zwaere verdedihing int gebied van [[Abu-Ageila]]-[[Kusseima]]. De Ehyptische strijdkracht'n aldeer omvatte een infanteriedivisie (de 2e), een bataljon antitankeênheên en een regiment tanks.


Op dat moment opende Sharon de aanval. Hij zond twee van zijn brigades naar het noorden van [[Um-Katef]], de eerste met de opdracht de verdediging van Abu-Ageila te doorbreken en de tweede om de weg naar [[El Arish]] te blokkeren en Abu-Ageila vanuit het oosten te omsingelen. Op hetzelfde moment landden parachutisten om de artillerie te vernietigen om zodoende de Israëlische tanks te beschermen. Een combinatie van tanks, parachutisten, infanterie, artillerie en de genie viel de Egyptische posities van voren en van achteren aan, die daarmee van de rest werden afgesneden. De belangrijkste veldslagen, gevoerd op zand en mijnenvelden, duurden drie en een halve dag; daarna viel Abu-Ageila in Israëlische handen.
Op dat moment opende Sharon de anval. Ie zond twee van zijn brigades nae 't noor'n van [[Um-Katef]], de eeste mee de opdracht de verdediging van Abu-Ageila te deurbreken en de twidde om de weg naar [[El Arish]] te blokkeren en Abu-Ageila vanuut 't oôs'n te omsingelen. Op dat moment landden parachutisten om de artillerie te vernietigen om zoôdoende de Israëlische tanks te beschermen. Een combinaotie van tanks, parachutisten, infanterie, artillerie en de genie viel de Ehyptische posities van voren en van achteren an. De belangriekste veldslaegen duurden drie en een halve dag; deerna viel Abu-Ageila in Israëlische han'n.


Veel van de Egyptische eenheden bleven intact en konden bij elkaar worden gevoegd om Israëlische eenheden de weg naar het [[Suezkanaal]] te versperren. Maar toen de Egyptische minister van defensie hoorde van de val van Abu-Ageila, beval hij alle eenheden in de Sinaï zich terug te trekken.
Vee van de Ehyptische eenheden bleven intact en konne bie makaore worren 'evoegd om Israëlische eenheên de wegt nae het [[Suezkanaol]] te versperren. Mae toe de Ehyptische minister van defensie horende van de val van Abu-Ageila, beval um aolle eenheên in de Sinaï z'n eihe vromme te trekken.

De Israëlische legerleiding besloot de Egyptische eenheden niet te achtervolgen maar ze voorbij te gaan en in de bergachtige passen van het westen van de Sinaï te vernietigen. Daarom haastten alle drie de Israëlische divisies zich de daarop volgende twee dagen (6 en 7 juni) naar het westen en bereikten de passen. Sharon en Tal hadden inmiddels elk versterking van een pantserbrigade gekregen. Sharons divisie was via een zuidelijke route naar het Westen gegaan en bereikte de [[Mitla-pas]]. Daar ontmoetten ze delen van de divisie van Yoffe, terwijl andere delen van die divisie de [[Gidi-pas]] blokkeerden. De eenheden van Tal verdeelden zich langs het Suezkanaal.

De Israëlische poging de Egyptenaren de weg af te snijden was niet geheel succesvol. Alleen de Gidi-pas werd ingenomen voordat de Egyptenaren er waren; op andere locaties konden de Egyptische eenheden over de passen trekken en de westkant van het Suezkanaal bereiken.

Op 8 juni voltooide Israël de inneming van de Sinaï met het sturen van de infanterie naar [[Ras-Sudar]], aan de westkust van het schiereiland.
[[Sharm el-Sheikh|Sharm El-Sheikh]], gelegen op het zuidelijkste punt, was reeds een dag eerder ingenomen door eenheden van de [[Israëlische defensieleger|Israëlische marine]].


De Israëlische legerleiding besloot de Ehyptische eenheên nie te achtervolgen mae ze verbie te goon en in de bergachtige passen vant wes'n van de Sinaï te vernietigen. Deerom haestten aolle drie de Israëlische divisies z'n eihe de deerop voggende tweê daehen (6 en 7 juni) nae 't wes'n en bereikten de passen. Sharon en Tal hao inmiddels versterking van een pantserbrigade 'ekregen. Sharons divisie was via een zuujeleke route nae 't wes'n 'ego en bereikte de [[Mitla-pas]]. De eenheên van Tal verdelenden d'r eihe langs 't Suezkanaol.


Op 8 juni ao Israël de ele Sinaï bezet.


==Literature==
==Literature==

Versie op 23 nov 2012 11:33

De Zesdaegse Oôrlog (ok: Juni-oorlog) (Arabisch: حرب الأيام الستة, harb al‑ayyam as‑sitta; Hebreeuws: מלחמת ששת הימים, milchemet sheshet ha-jamim) was een oôrlog die tussen 5 en 10 juni 1967 wier uut'evochten tussen Israël en de Araobische buurlan'n Ehypte, Jordanië en Syrië. Dizze lan'n ae een bloedekel an Israel, naedat 't land z'n eihe onafankelijk ao verklaerd in 1948 en won van een combinaotie van Araobische lan'n. Ok in 1956 verlore ze van dat kleine Israel. Voortdurend waere ze belust op wraek. Ze konne 't nie hao da ze verlore van ofstammelingen van aopen en vèrrekes. In 1967 kwamt toet een uutbarsting.

Israël veroverende de Gazastrook ent schiereiland Sinaï op Ehypte, de Westelijke Jordaonoever op Jordanië en de Golanhoôgten op Syrië. Deu de gevechten vluchtten vee Palestijnen en Syriërs uut de deu Israël ingenomen gebieden. De nieuwe situaotie die bie dizze oôrlog ontstong, zou de geopolitiek van dit gebied bluuvend verandere.

De leiding van de Israëlische strijdkrach'n berustte bie minister van Defensie Moshe Dayan en legerbevelhebber Yitzchak Rabin.

Anleiding

In april 1967 beschoot Syrië vanof de Golanôogten op Israëlische durpen. Daarop schoot Israël zes Syrische MIG-gevechsvliegtugen neer, liet een Israëlisch vliegtuug boven Damascus vliege, en waarschoewde Syrië niejt opnieuw Israël an te vallen. Het antal grensincidenten nam toe, en een groôt antal Araobische leiders, riep op toet beëindigen van de Israëlische represailles. Ehypte liet z'n leger de Sinaï intrekke.

Op 13 meie 1967 berichtte de Sovjet-Unie an Ehypte, in strijd met de waerheid[1], dat Israël troepen saementrok an de Syrische grens om Syrië binne te vallen[2]. Ehypte reageerde hierop deu op 22 meie an te kondigen dat de Straete van Tiran – de toegangk toet de Golf van Akaba – vanof 23 meie 'esloten zou weze voor schepen vaerende onger de Israëlische vlagge[3], deermee wier de Israëlische haevene van Eilat 'eblokkeerd. Dizze blokkade wier deu Israël op'evat as casus belli (daed die oôrlog rechtvaerdigt), weervoor Israël al jaerenlangk 'ewaerschoewd hao. Op 27 meie verklaerende president Nasser: "Uus belangriekste doel zal weze de vernietiging van Israël. Het Araobische volk wil vechten."[4]

De oôrlog

De Israëlische anval op Ehypte[5] behon mee de vernietiging van de Ehyptische luchtmacht. Dat was ruumschoôts de grooôste en modernste van aolle Araobische luchtmachten, mee 385 vliegtuugen, aomè van Russische maekelieje en rilletief nieuw. Ehypte ao onger aore 45 Tupolev Tu-16 bommenwerpers. Op 5 juni 7:45 verliet de Israëlische luchtmacht het Israëlische luchtruum, mee achterlaeting van oôguut een andvol straeljaegers, op weg nae een massaole anval op Ehyptische vliegvel'n.

De Ehyptische ofweer was biezonder maeger omdat gin ienkel vliegveld voorzieje was van bunkers. Dit gold zeker vò de vooruuteschoven pos'n in de Sinaï. De Israëlische bombardemen'n richtten z'n eihe zowè op de vliegtuugen, as op de landingsbaen'n, zodat dizze onbruukbaer wiere. Onbeschaedigde Ehyptische vliegtuugen konne deerdeu nie opstijgen en bleven een makkelijk doelwit vò de voggende golf bombardement'n. Naebie de èle Ehyptische luchtmacht wier op de hrond vernìetigd, tehenover minimaole Israëlische verlierzen. De rest van de oôrlog was Israël verzekerd van overmacht in de locht.

De Israëlische lehers trokken saeme bie de hrens mee Ehypte. Het betrof 3 divisies. De Ehyptische strijdkrach'n omvatten 7 divisies. Alles bie mekaere beschikte Ehypte over 100.000 troepen en 1000 tanks in de Sinaï, an'evuld mee stikken artilleriegeschut.

De noordelekste Israëlische divisie, bestaonde uut drie brigaodes en onger commando van tankcommandant Israël Tal vorderde langzaem deu de Gazastrook en El Arish, zonger al te vee tegenstand. De centraole divisie (Avraham Yoffe) en de zuujeleke divisie (Ariel Sharon) kwamme op zwaere verdedihing int gebied van Abu-Ageila-Kusseima. De Ehyptische strijdkracht'n aldeer omvatte een infanteriedivisie (de 2e), een bataljon antitankeênheên en een regiment tanks.

Op dat moment opende Sharon de anval. Ie zond twee van zijn brigades nae 't noor'n van Um-Katef, de eeste mee de opdracht de verdediging van Abu-Ageila te deurbreken en de twidde om de weg naar El Arish te blokkeren en Abu-Ageila vanuut 't oôs'n te omsingelen. Op dat moment landden parachutisten om de artillerie te vernietigen om zoôdoende de Israëlische tanks te beschermen. Een combinaotie van tanks, parachutisten, infanterie, artillerie en de genie viel de Ehyptische posities van voren en van achteren an. De belangriekste veldslaegen duurden drie en een halve dag; deerna viel Abu-Ageila in Israëlische han'n.

Vee van de Ehyptische eenheden bleven intact en konne bie makaore worren 'evoegd om Israëlische eenheên de wegt nae het Suezkanaol te versperren. Mae toe de Ehyptische minister van defensie horende van de val van Abu-Ageila, beval um aolle eenheên in de Sinaï z'n eihe vromme te trekken.

De Israëlische legerleiding besloot de Ehyptische eenheên nie te achtervolgen mae ze verbie te goon en in de bergachtige passen vant wes'n van de Sinaï te vernietigen. Deerom haestten aolle drie de Israëlische divisies z'n eihe de deerop voggende tweê daehen (6 en 7 juni) nae 't wes'n en bereikten de passen. Sharon en Tal hao inmiddels versterking van een pantserbrigade 'ekregen. Sharons divisie was via een zuujeleke route nae 't wes'n 'ego en bereikte de Mitla-pas. De eenheên van Tal verdelenden d'r eihe langs 't Suezkanaol.

Op 8 juni ao Israël de ele Sinaï bezet.

Literature

Rifferensies

  1. The Soviet Union And The Six-Day War: Revelations From The Polish Archives (zie hier) Woodrow Wilson International Centre for Scholars; The Mideast: A Century of Conflict; Part 4: The 1967 Six Day War (zie hier) National Public Radio
  2. Benny Morris Righteous Victims: A History of the Zionist-Arab Conflict, 1881-2001. Pg 304
  3. 'Egypt Closes Gulf Of Aqaba To Israel Ships: Defiant move by Nasser raises Middle East tension', The Times, Tuesday, May 23, 1967; pg. 1; Issue 56948; col A.
  4. "Israel launches attack on Egypt" On this day 5th June, BBC.co.uk
  5. Noot: Israël beschouwde de oorlog als een preventieve aanval, een standpunt dat niet universeel werd gedeeld. Egypte en Syrië en hun bondgenoten zagen de aanval als een daad van agressie.