Verdroenke Land van Zuud-Beveland

Uut Wikipedia
Kaerte van Zeêland uut 1580, weer-a goed op te ziejen is, het verdroenke land van Reimerswaol en de eênzaeme positie van de stad nae het onger waeter loôpe van dit gebied.
Zuud-Beveland in 1572.

Het Verdroenke Land van Zuud-Beveland of ok wè het Verdroenke Land van Reimerswaol is een voormaelig poldergebied wa-a sins de 16e eêuw is overstroômd en nie meer is 'eroverd op de zeê. Een belangrieke, mae noe verdwene stad in dit gebied was Reimerswaol. Vadder lagge d'r durpen as Kouwerve, Tolsende, Duyvenee, Lodijcke, Nieuwlande, Steenhope, Broeck, Eversweert, Tolhuijs, Creeck en Steenvliet.

Op zaeterdag 5 november 1530 wier Zeêland zwaer getroffen deu een waetersnoôd. Deêze dag wier laeter ok wè bekend as Sint Felix Quade Saterdach. Bie Lodijcke brak de diek deur en vee polders rondom de stad komme onger waeter te stoôn. D'r verdwiene mae liefs achttien durpen van de kaerte. In de stad zelf verdrienke 404 parochies. Het bestier maekt gelieke plannen vò het 'erdieken. Duuzenden schippers, rieswêrkers, spitters, graevers, draegers, landmêters wèrreke het 'ele jaer 1531 an het dichten van tweê groôte gaeten bie Creeke en bie Lodijke, mae een nieuwe overstroôming zette een streêp deu dat wèrk. Op 2 november 1532 wordt het gebied opnieuw zwaer getroffen. Het waeter stong acht voet 'oôge in de kerke. Zo 'oôg dat de eenden vogges de overleverieng nie eêns deu de deure nae binnen konne zwemmen. Binnen de muren van de stad verdrienke tientallen mênsen. Het kloôster Paradisus Mariae, net buten de Noôrderpoorte, wordt mie de grond gelieke gemaekt. Nae de vloed komt de stad zelfs op een eiland te liggen, nie meer verbonde mie Zuud-Beveland. De stad 'ao noe in feite gin achterland meer en verèrmde snel, omdat d'r noe weinig 'andel meer was. Het kleine eiland was slecht beschermd tegen sturmvloeden. Het diek'erstel wier ter 'and genome mae deu de oôrlog was er weinig geld beschikbaer. In 1540 kwam Karel de vuufden nae Reimerswaol om de situaotie persoônlijk op te nemen. De stad mocht 2500 gul'n in'ouwen op de keizerlijke belastiengen voo diek'erstel.

In de loôp van de eeuwen 'en vee mensen gezocht nae de restant'n van Reimerswael en de omliggende durpen. De kerke van de stad wier in 1776 geplunderd deu schatzoekers. Jacob Ermerins meldt in een verslag 'veel grondslagen van huizen, ook van Stads buiten muren en toorens'. Um kon ok de plek van de kerke zeije, 'en hoe voor dezelve een kerkhof met boomen beplant was geweest, door veele uitsteekende wortelen, die zelfs nog de orde aanwezen zoo als dezelve geplant waren; ook hier en daar konde men nog Straten onderkennen, en waar de haven eertyds was, zag men overblyfsels van ryshoofden en stompen van palen.' In 1808 verschient het boek Ewoud van Lodijke of de ondergang der Zeeuwsche stad Romerswaal, geschreven deu Adriaan Loosjes. Het boek is geschreven nae de sturmvloed van 1808 en de opbriengst was bedoeld voe de slachtoffers divan. In 1877 wiere schedels opgegraeven en in 1893 omschreve deu de Middelburgse antropoloog J.C. de Man. In 1896 komt de jeugdroman De ondergang van Reimerswaal uut, geschreven deu de Zeêuwse schriever Jacob Stamperius (1858-1936).

In datzelfde jaer schrieft een journalist da-a d'r nog overbluufselen van de stad en de durpen te ziejen bin. De verdronken landen worre steeds drukker bezocht bie amateurarcheologen, vooral het durp Nieuwlande dat snel bereikbaer is vanof d'n Zuud-Bevelandse diek. In 1971 vind een uutgebreid archeologisch ongerzoek plaes, mae de resultaoten valle wat tegen.

Anno 2013 bestit het gebied uut bie leeg waeter droôgvallende zandplaeten. De Oesterdam is dwars deu dit gebied angeleid.

Zie ok[bewerk | brontekst bewerken]